Rustaveli Heroes
En

ქა

დაკავებული
ნაწამები
ძალადობა
პატიმარი
ს. კუხარჩუკი
სერგეი
კუხარჩუკი

სერგეი კუხარჩუკი, სხვა 10 პირთან ერთად, 2024 წლის ნოემბერ-დეკემბერში გამართულ პროევროპულ აქციებზე მონაწილეობის გამო დააკავეს. მათ ბრალი სისხლის სამართლის კოდექსის 225-ე მუხლის მეორე ნაწილით წარედგინათ, რაც ჯგუფურ ძალადობაში მონაწილეობას გულისხმობს. აღნიშნული დანაშაული 4-დან 6 წლამდე თავისუფლების აღკვეთას ითვალისწინებს.

საქმის განხილვა თბილისის საქალაქო სასამართლოში მოსამართლე ქეთევან ჯაჭვაძის თავმჯდომარეობით მიმდინარეობდა. 2025 წლის 10 იანვარს, დაახლოებით 8-საათიანი მოსმენის შემდეგ, მოსამართლემ პროკურატურის შუამდგომლობა დააკმაყოფილა და სერგეი კუხარჩუკი და სხვა ბრალდებულები პატიმრობაში დატოვა.

სასამართლო პროცესი არაერთგვაროვანი შეფასებების საგანი გახდა. „სამართლიანი არჩევნებისა და დემოკრატიის საერთაშორისო საზოგადოებამ“ (ISFED) აღნიშნა, რომ პროკურატურის შუამდგომლობა პატიმრობის გამოყენების შესახებ სათანადოდ არ იყო დასაბუთებული. ორგანიზაციამ მოუწოდა პროკურატურას, შეეცვალა აღკვეთის ღონისძიება უფრო მსუბუქით. თუმცა, პროკურატურამ უგულებელყო სისხლის სამართლის საპროცესო კანონმდებლობის ნორმა, რომელიც ითვალისწინებს, რომ პატიმრობა, როგორც აღკვეთის ღონისძიება, უნდა იქნას გამოყენებული მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ ეს ერთადერთი საშუალებაა ბრალდებულის მხრიდან არსებული რისკების თავიდან ასაცილებლად.

ადვოკატები ითხოვდნენ აღკვეთის ღონისძიების შეცვლას და სასამართლოსგან გირაოს დაწესებას, თუმცა, მათი მოთხოვნა არ დაკმაყოფილდა.

«თქვენი სახელი არავის უნდა დაავიწყდეს! - ჯგუფური ძალადობა არის ის, რასაც თქვენ და სასამართლო სისტემა აწარმოებთ საქართველოს თითოეულ მოქალაქის წინააღმდეგ»

სალომე ზურაბიშვილი.

სასამართლო პროცესს საზოგადოების მხრიდან დიდი რეზონანსი მოჰყვა. საქართველოს მეხუთე პრეზიდენტმა, სალომე ზურაბიშვილმა, მოსამართლე ქეთევან ჯაჭვაძის გადაწყვეტილება მკაცრად გააკრიტიკა და მას „სირცხვილი“ უწოდა. მისი თქმით, „ჯგუფური ძალადობა არის ის, რასაც თქვენ და მთლიანად სასამართლო სისტემა აწარმოებთ საქართველოს თითოეულ მოქალაქეს წინააღმდეგ“.

სასამართლო პროცესის მიმდინარეობისას გამოიკვეთა მთელი რიგი საკითხები, რომლებიც სამართლებრივად საეჭვოა:

  • პროკურატურამ ვერ წარმოადგინა საკმარისი მტკიცებულება, რომელიც დაასაბუთებდა პატიმრობის აუცილებლობას.
  • სასამართლომ არ გაითვალისწინა ბრალდებულების ინდივიდუალური მახასიათებლები და მათგან მომდინარე კონკრეტული საფრთხეები.
  • სასამართლომ უგულებელყო დაცვის მხარის არგუმენტები და არ გამოიყენა უფრო მსუბუქი აღკვეთის ღონისძიებები.
  • სასამართლო პროცესის ორგანიზება არ შეესაბამებოდა სამართლიანი სასამართლოს უფლებას.

აღნიშნული გარემოებები აჩენს ეჭვს სასამართლო პროცესის სამართლიანობასა და ობიექტურობაში.