გიორგი ახობაძე, 43 წლის ანესთეზიოლოგ-რეანიმატოლოგი და პროევროპული აქტივისტი, რომელიც "რუსული კანონის" წინააღმდეგ გამართულ აქციებში აქტიურად მონაწილეობდა, მოულოდნელად, ნარკოტიკული დანაშაულისთვის დააკავეს. ის დემონსტრანტებს სამედიცინო რჩევებით ეხმარებოდა და სოციალურ ქსელში საკუთარ პოლიტიკურ შეხედულებებს საჯაროდ გამოხატავდა.

2024 წლის 8 დეკემბერს იგი აქციიდან სახლში დაბრუნებისას დააკავეს. პოლიციამ მისი ავტომობილი გააჩერა და პირადი ჩხრეკა ჩაატარა, რომლის შედეგადაც, მათი თქმით, ახობაძის ჯიბიდან “ამოღებულ იქნა ნარკოტიკული ნივთიერება α-PVP, 3.73133 გრამის ოდენობით”. ახობაძე ბრალს არ აღიარებს და აცხადებს, რომ ნარკოტიკები მას “პოლიციამ ჩაუდო”.

საქმის გარემოებები ბევრ კითხვას ბადებს. პოლიციის მიერ ჩხრეკის ჩატარების საფუძვლად დასახელდა "გადაუდებელი აუცილებლობა", თუმცა, ამის დამადასტურებელი კონკრეტული მტკიცებულებები არ არსებობს. ასევე, გაურკვეველია, რატომ არ გამოიყენეს ჩხრეკის დროს ტექნიკური საშუალებები, რაც ჩხრეკის ობიექტურობასთან დაკავშირებით ეჭვს აჩენს.

ახობაძის წინააღმდეგ საქმე 260- მუხლით აღძრა, რაც ნარკოტიკული საშუალების უკანონო დამზადება, წარმოება, შეძენა, შენახვა, გადაზიდვას ან გადაგზავნას გულისხმობს. ბრალი 8-დან 20 წლამდე, ან უვადო პატიმრობას ითვალისწინებს. მოსამართლე ნინო მარიდაშვილმა ახობაძეს აღკვეთის ღონისძიების სახით 2-თვიანი პატიმრობა შეუფარდა, მიუხედავად იმისა, რომ ადვოკატმა ლაშა ცუცქირიძემ წარმოადგინა მტკიცებულებები, რომლებიც დაკავების კანონიერებას ეჭვქვეშ აყენებდა.

ახობაძის ადვოკატი აცხადებს, რომ საქმეში არ არსებობს ვიდეომტკიცებულება, რომელიც დაადასტურებდა ახობაძის დანაშაულს. ასევე, მისი თქმით, ახობაძის დნმ აღმოჩენილია არ არის ნარკოტიკების პაკეტებზე, არამედ შესაფუთ ლენტზე, რაც ეჭვს აჩენს დნმ-ის ხელოვნურად გადატანის შესაძლებლობაზე.

ახობაძის დაკავებამ და სასამართლო პროცესმა საზოგადოებაში დიდი რეზონანსი გამოიწვია. ბევრი ადამიანი მიიჩნევს, რომ ახობაძის დაკავება პოლიტიკურად მოტივირებულია და უკავშირდება მის აქტიურ სამოქალაქო პოზიციას.

დაკავების შემდეგ, ახობაძეს თავს პირადი ტრაგედია დაატყდა - გარდაეცვალა ავადმყოფი დედა, რომელსაც დაპატიმრებამდე თავად უვლიდა

ახობაძე თავის წერილში საუბრობს მიმდინარე აქციებზე და აღნიშნავს, რომ ეს მოძრაობა არის "ბოლო შანსი", რომელიც უნდა გამოიყენონ. ის მოუწოდებს საზოგადოებას ერთობისკენ და ბრძოლის გაგრძელებისკენ, იმის მიუხედავად რომ ციხეშია. "ბრძოლა იქნება ბოლომდე!" - აცხადებს ახობაძე.

იანვრის პროცესზე ახობაძემ ვრცელი სიტყვით მიმართა სასამართლოს და კონკრეტულად პროკურორ შმაგი გობეჯიშვილს:

ახობაძის საქმეში არაერთი საეჭვო გარემოებაა, რაც სამართლიანი სასამართლოს უფლებას კითხვის ნიშნის ქვეშ აყენებს. საზოგადოება მოითხოვს გამჭვირვალე და ობიექტურ გამოძიებას, რათა დადგინდეს სიმართლე და უზრუნველყოფილ იქნას სამართლიანობა.

სასამართლო პროცესები და საეჭვო გარემოებები

18 მარტს თბილისის საქალაქო სასამართლომ ახობაძე კვლავ პატიმრობაში დატოვა. ახობაძემ პროცესზე განაცხადა: „აქ ამ დარბაზში ერთადერთი სიმართლე არსებობს და ამ სიმართლეს ვამბობ მე! და თუ თქვენ დამტკიცება გინდათ, რომ ვიტყუები, ან ცრუ ჩვენებას ვიძლევი... ამის გამოძიება და დამატებითი ბრალის წაყენება შეგეძლოთ. მაგრამ ეს არ შეგიძლიათ იმიტომ, რომ ყველა ნაბიჯზე იმ ხალხს, ვინც ეს საქმე თქვენამდე მოიტანა, შეცდომები აქვთ დაშვებული, რომლის აღმოჩენის და იდენტიფიცირების, ასევე სასამართლოზე წარმოდგენის უფლება არ მომეცით.“

ახობაძე ხაზს უსვამს, რომ მან სასამართლოს პირველივე სხდომაზე მიაწოდა ინფორმაცია ნარკოტიკული ნივთიერების უკანონოდ ჩადების შესახებ. „საპროცესო კოდექსის“ მოთხოვნების მიხედვით, პროკურატურას ევალება გამოძიების დაწყება, როგორც კი მისთვის ცნობილი გახდება კანონის დარღვევის ფაქტი. თუმცა, ახობაძის მტკიცებით, პროკურატურა იყენებს თავის უპირატესობას და არ აძლევს მას საშუალებას, მოიპოვოს მისთვის საჭირო მტკიცებულებები, როგორიცაა „112-ის“ კამერების ჩანაწერები, რითაც შესაძლებელი იქნებოდა იმ პოლიციელების იდენტიფიცირება, ვინც მისი დაკავების პროცესში მონაწილეობდა. ის ეჭვობს, რომ დაკავებაში გაცილებით მეტი პოლიციელი მონაწილეობდა, ვიდრე საქმის მასალებშია აღნიშნული, და რომ ორი მაღალჩინოსანი პოლიციელი „საქმიდან გამქრალია“.

მან ასევე მიუთითა, რომ საპატრულო ეკიპაჟის ოფიცერს, რომელსაც მის პირადობის მოწმობაზე ხელი მოკიდებული ჰქონდა, შეეძლო დაეტოვებინა თითის ანაბეჭდები და დნმ-ის კვალი. ასევე, იმ ნივთებზე, რომლებიც მას ჯიბეში ჩაუდეს, სავარაუდოდ, იქნებოდა იმ პოლიციელების დნმ, რომლებიც ოპერაციაში მონაწილეობდნენ. ექსპერტის დასკვნით, ნივთებზე აღმოჩენილი დნმ არ ემთხვევა ახობაძის დნმ-ს, რაც სხვა პირის კვალზე მიანიშნებს, მაგრამ ამ მტკიცებულებების შესწავლა სასამართლომ არ უზრუნველყო.

მოწმე პოლიციელის დაკითხვა და დამატებითი ეჭვები

9 მაისს, სასამართლო დარბაზი მხურვალე ტაშით შეხვდა ბრალდებულს, წინა დღეს იგი 44 წლის გახდა. პროცესი მოწმე პოლიციელ რევაზ ზირაქაშვილის დაკითხვით დაიწყო, რომელიც ახობაძის ჩხრეკასა და დაკავებაში მონაწილეობდა. ზირაქაშვილის ჩვენება, რომ ის, კობერიძე და ტაბიძე ახობაძეს ჩხრეკდნენ, ხოლო დანარჩენი სამი თანამშრომელი მის თანმხლებ პირს, ლევან ბერიძეს – სერიოზულ ეჭვებს ბადებს. ზირაქაშვილი ამტკიცებდა, რომ გადაღებისა და ნეიტრალური მოწმის მოძებნის საშუალება არ იყო. თუმცა, ჯვარედინი დაკითხვისას გაირკვა:

• ზირაქაშვილს ტელეფონი ვიდეოგადაღების ფუნქციით თან ჰქონდა, ისევე როგორც სხვა თანამშრომლებს.
• ახობაძე წინააღმდეგობას არ უწევდა, შესაბამისად, პოლიციელებს ხელები დაკავებული არ ექნებოდათ.
• პოლიციელებს თან ჰქონდათ იარაღი, ბორკილები და კანონიერი ბრძანების გაცემის უფლებამოსილება, რაც საკმარისი ბერკეტები იქნებოდა ახობაძის შესაკავებლად გადაღების შეუფერხებლად.
• ახობაძეს გადაადგილებასთან დაკავშირებული პრობლემა აქვს და გაქცევას მაინც ვერ შეძლებდა.
• ახობაძისა და მისი თანმხლების ჩხრეკა ზუსტად ერთსა და იმავე წუთს დაიწყო, მაშინ როცა პოლიციას შეეძლო, ლევან ბერიძე ნეიტრალურ მოწმედ გამოეყენებინა ახობაძის ჩხრეკისას.
• ქუჩაში მოძრაობდნენ მანქანები და პოლიციას შეეძლო ნებისმიერი მათგანის გაჩერება და მოწმედ დასწრება ჩხრეკაზე.

დაცვის მხარე ამტკიცებს, რომ გიორგი ახობაძე პოლიციამ ამ ეკიპაჟების მისვლამდე გააჩერა და მის დაკავებასა და ჩხრეკაში გაცილებით მეტი პოლიციელი იყო ჩართული. მოწმის მიერ მიცემული ჩვენება და საქმის მასალები რეალობას რომ ასახავდეს, პოლიციას ყველა საშუალება ჰქონდა, რომ ჩხრეკა ნეიტრალური მტკიცებულებებით გაემყარებინა. ეს კი იმიტომ არ გააკეთა, რომ გიორგი ახობაძისგან „ამოღებული“ ნარკოტიკი პოლიციის ჩადებულია.

21 მაისს მოსამართლე მიხეილ ჯინჯოლიამ ახობაძეს მიმართა: „ფურცელზე რაღაც რომ დაწერეთ, მსგავსი რამ თუ განმეორდება, დატოვებთ დარბაზს!“ თავად ახობაძემ უპასუხა, რომ სხდომაზე მოწმეთა მხრიდან „ტყუილებს ისმენს“ და ფურცელზე გაკეთებული წარწერები სწორედ „ცრუ მოწმეებს“ ეხებოდა. ამ პროცესზე დაიკითხნენ დეტექტივები გიორგი ხარგელია და ალექსი ლობჟანიძე, რომლებმაც განაცხადეს, რომ ინფორმაცია „ვოთსაფის“ მეშვეობით მიიღეს, რომ ახობაძეს ნარკოტიკი „როგორც პირადად, ისე სახლში და ავტომანქანაში“ ჰქონდა.

10 ივნისს სასამართლო სხდომაზე გიორგი ახობაძემ დაასახელა პოლიციელი, რომელიც, მისი თქმით, ნარკოტიკის „ჩადების სპეცოპერაციას“ ხელმძღვანელობდა და პირველი ფიზიკური კონტაქტი ჰქონდა მასთან. ეს არის ცენტრალური კრიმინალური პოლიციის დეპარტამენტის ერთ-ერთი სამმართველოს უფროსი, გიორგი გურეშიძე. ახობაძის განცხადებით, როდესაც ის განყოფილებაში ჰყავდათ გადაყვანილი, გურეშიძეს თბილისის საპატრულო პოლიციის დეპარტამენტის ამჟამინდელმა დირექტორმა, ლევან მაისურაძემ დაურეკა. „მისი სატელეფონო ზარი გურეშიძესთან შედგა ჩემს თვალწინ“, – განაცხადა ახობაძემ. როგორც მან განმარტა, გურეშიძეც და მაისურაძეც შსს-ში განხორციელებული საკადრო ცვლილებების შემდეგ ამოიცნო, მას ეს ადამიანები სახეზე ახსოვდა, იცოდნენ სად მუშაობდნენ თუმცა არ იცოდა მათი ვინაობა. მომდევნო დღეს, სხდომაზე ახობაძემ განაცხადა, რომ ციხეში მას ჩამოართვეს რვეული, სადაც მოწმეების ჩვენებებიდან ინფორმაციებს ინიშნავდა და სხვადასხვა წარწერას აკეთებდა პროცესზე. ახობაძემ ეს მის მიერ წინა დღეს გაკეთებულ განცხადებასთან დააკავშირა და თქვა: “თუ გურეშიძეს ასე ძალიან შესტკივა იმაზე, რომ მისი სახელი გამომზეურდა, მოდი, კეთილი ინებოს, მოვიდეს სასამართლოში მოწმის სახით, მოიტანოს თავისი ტელეფონის გეოლოკაცია, სად იმყოფებოდა 7-დან 8 დეკემბრის ღამეს და თუ მე რამე ტყუილს ვიძახი, გავჩუმდები… თუ ასე ანერვიულებს, თუ ძალიან შეწუხდა ციხეში დარეკა, რვეული წაართმევინა და ასე შემდეგ, არ ვიცი მან ქნა თუ გობეჯიშვილმა, გამოვიდეს, 7-დან 8 დეკემბრის ღამეს, სად იმყოფებოდა.”

11 ივნისს მოსამართლე მიხეილ ჯინჯოლიამ პროცესი სრულად დახურა, მათ შორის, დარბაზი დაატოვებინა ჟურნალისტებს. ვიდეო ადვოკატის, მარიამ მაძღარაშვილის კომენტარით, „როგორც ყველა სხვა სასამართლო სხდომაზე, როდესაც მოწმე იბნეოდა და პასუხის გაცემა უჭირდა, პროკურორი აწვდიდა პასუხებს“.

17 ივნისის პროცესზე ახობაძემ სასამართლოს მწვავედ მიმართა: „ცივილიზებულმა ადამიანებმა სასამართლო იმიტომ შექმნეს, რომ სამართლის დაყენება ველური წესებით აღარ მომხდარიყო. როცა სამართლის პოვნა სასამართლო დარბაზებში შეუძლებელია, ადამიანი ისეთი არსებაა, რომელიც ამ სამართალს სხვაგან ეძებს. მე მინდა მათ ვუთხრა, რომ ყოველთვის „ბორინკა რადნოი“ არ იქნება ამ ქვეყნის ბატონ-პატრონი.“ მან ასევე პროკურორს მიმართა: „სიგელი რომ გაჩუქა გაბიტაშვილმა [ყოფილმა გენერალურმა პროკურორმა] უკან მიაწერე ჩემი სახელი და გვარი, რადგან რამდენიმე წლის მერე ჩვენ აუცილებლად ვისაუბრებთ.

მომდევნო, 19 ივნისის სხდომაზე დაიკითხა ექსპერტი, რომელმაც ბიოლოგიური ექსპერტიზა ჩაატარა. ეს ექსპერტიზა პროკურატურის მიერ საქმეში არსებულ ერთადერთ „ნეიტრალურ მტკიცებულებად“ მიიჩნევა. ექსპერტის განცხადებით, ნარკოტიკის შესაფუთ მასალაზე აღმოჩნდა ახობაძის დნმ-ი, თუმცა გამჭვირვალე პაკეტზე, სადაც, პროკურორის თქმით, ნარკოტიკი იყო, დნმ-ის კვალი არ დაფიქსირებულა. ახობაძის ადვოკატები ორი საათის განმავლობაში ცდილობდნენ გაერკვიათ, შესაძლებელია თუ არა ბიოლოგიური მასალა ნივთზე შეხების გარეშე გადავიდეს. დაცვის მხარე დაინტერესებული იყო ბიოლოგიური მასალის წარმომავლობითა და ნივთმტკიცებაზე დნმ-ის მოხვედრის გზით. ადვოკატის განმარტებით, გიორგის ადგილზე აუღეს ნიმუში საოფლე ჯირკვლებიდან, რაც ოქმში არ არის შეტანილი. გიორგის ვარაუდით, მას იღლიებში ხელი გამოუსვეს, რამაც, შესაძლოა, ბიოლოგიური მასალის ნარკოტიკის შესაფუთ მასალაზე დატანისა და მტკიცებულების გაყალბების საშუალება მისცა. სხდომაზე გაირკვა, რომ ექსპერტმა საერთო ანაწმენდები აიღო, რაც იმას ნიშნავს, რომ გამომძიებლების მიერ გაგზავნილი 5 დამოუკიდებელი შესაფუთი წებოვანი ლენტიდან სავარაუდო კვალი ერთი ჩხირით შეაგროვა. ახობაძემ იკითხა, შესაძლებელი იყო თუ არა ერთ ლენტს მისი დნმ-ით კვალი გადაეტანა სხვა ლენტებზეც, თუმცა პროკურატურამ მსგავსი შინაარსის ყველა მნიშვნელოვანი კითხვა აიცილა თავიდან. სასამართლო სხდომის შემდეგ გაკეთებულ კომენტარში დაცვის მხარემ აღნიშნა, რომ ეს მტკიცებულება ვერ იქნება ნეიტრალური, რაც დღევანდელმა განხილვამაც დაადასტურა. მათი თქმით, ერთადერთი ნეიტრალური მტკიცებულება იქნებოდა ჩხრეკის ვიდეოჩანაწერი ან ნეიტრალური მოწმის დასწრება, რაც პოლიციამ არ უზრუნველყო.

გიორგი ახობაძის საქმეში არაერთი საეჭვო გარემოებაა, რაც სამართლიანი სასამართლოს უფლებას კითხვის ნიშნის ქვეშ აყენებს. საზოგადოება მოითხოვს გამჭვირვალე და ობიექტურ გამოძიებას, რათა დადგინდეს სიმართლე და უზრუნველყოფილ იქნას სამართლიანობა. ახობაძის საქმეზე სასამართლო განაჩენს 25 ივნისს გამოიტანს, თუმცა მისი ბრძოლა სიმართლისთვის, როგორც ჩანს, ამით არ სრულდება.