ამაღლობელის საქმე მის აქტივიზმთანაა დაკავშირებული. 2025 წლის 12აიანვარს, ბათუმში, პროევროპული აქციის დროს, ონლაინ მედიაპლატფორმების ბათუმელებისა და ნეტგაზეთის დამფუძნებელი, ჟურნალისტი და მედიამენეჯერ მზია ამაღლობელი პირველად ადმინისტრაციული წესით დააკავეს საპროტესტო ბანერის გაკვრის მცდელობის გამო, რომელზეც ეწერა: „იფიცება საქართველო.“ მიუხედავად იმისა, რომ მალევე გაათავისუფლეს, რამდენიმე საათში, უკვე 12 იანვარს კვლავ დააპატიმრეს, ამჯერად სისხლის სამართლის ბრალდებით. ოფიციალური ბრალდება—ბათუმის პოლიციის უფროსზე, ირაკლი დგებუაძეზე თავდასხმა.

ინციდენტი, რომელმაც სისხლის სამართლის ბრალდება განაპირობა, ბათუმის პოლიციის დეპარტამენტთან ქაოსური სიტუაციის დროს მოხდა. პროკურატურის ვერსიით, ამაღლობელმა დგებუაძეს სახეში სილა გაარტყა. თუმცა, თავად ამაღლობელი და მისი მხარდამჭერები ამტკიცებენ, რომ ეს ქმედება, თუ საერთოდ მოხდა, მძიმე პროვოკაციასა და პოლიციის მხრიდან ძალადობაზე პასუხი იყო.

ამაღლობელის დაცვის მთავარი მტკიცებულება საქართველოს ახალგაზრდა იურისტთა ასოციაციის (საია) მიერ გავრცელებული ინფორმაციაა. ორგანიზაციის თავმჯდომარემ, ნონა ქურდოვანიძემ, 15 იანვარს რუსთავის ციხეში ამაღლობელი მოინახულა და მის მიმართ პოლიციის მხრიდან ჩადენილ სავარაუდო დარღვევებზე ისაუბრა. საია-ს ანგარიშში ნათქვამია, რომ დაკავების შემდეგ, ირაკლი დგებუაძემ ამაღლობელს სიტყვიერი შეურაცხყოფა მიაყენა, რამდენჯერმე სცადა ფიზიკური ძალადობა, სახეში შეაფურთხა და წყლისა და საპირფარეშოს გამოყენების შესაძლებლობა შეუზღუდა.

13 იანვარს „ბათუმელებმა/ნეტგაზეთმა” გაავრცელა ვიდეო და ინფორმაცია, რომ მათ დირექტორს, მზია ამაღლობელს ბათუმის პოლიციის უფროსი ირაკლი დგებუაძე აგინებს და ვიდეოში ისმის მისი სიტყვები:

15 იანვარს საიას თავმჯდომარემ, ნონა ქურდოვანიძემ მზია ამაღლობელთან რუსთავის ციხეში ვიზიტის შემდეგ ისაუბრა ირაკლი დგებუაძის მხრიდან არასათანადო მოპყრობაზე. ქურდოვანიძემ აღნიშნა, რომ დგებუაძემ ამაღლობელს სახეში შეაფურთხა, ასევე, მისი ბრძანების შესაბამისად, მზია ამაღლობელს არ ეძლეოდა გარკვეული დროის განმავლობაში წყლის დალევის, ასევე, საპირფარეშოთი სარგებლობის შესაძლებლობა.

საიას თქმით, ამაღლობელის დაკავების პროცესი ძალადობრივი და უკანონო იყო, რასაც ფიზიკური დაზიანებებიც ადასტურებს. ლევან სამხარაულის სახელობის სასამართლო ექსპერტიზის ბიუროს მიერ ჩატარებული სამედიცინო ექსპერტიზის დასკვნით, რომელიც დაკავების დღეს ჩაუტარდა, ამაღლობელს მარცხენა მხარზე სისხლნაჟღენთები აღენიშნება, რაც მკვრივი-ბლაგვი საგნით მიყენებული ტრავმის შედეგია. ორგანიზაციის განცხადებით ამ მოთხოვნით არაერთხელ მიმართეს პროკურატურას და გენერალურ პროკურორსაც, თუმცა, კანონმდებლობით დადგენილი ვადების მიუხედავად, ამ დრომდე დაზარალებულად ცნობაზე და საჩივარზე წერილობითი უარიც არ მიუღიათ. ამდენად საია-მ 24 თებერვალს თბილისის საქალაქო სასამართლოს სასამართლოს მიმართა მოთხოვნით, დაზარალებულად ცნონ ამაღლობელი.

რაც შეეხება თავდასხმას, თავად დგებუაძემ სასამართლოზე განაცხადა, რომ მას მარჯვენა ლოყასა და ყურზე სიწითლე აღენიშნებოდა და დარტყმისას ტკივილი განიცადა. ამ ერთადერთი მტკიცებულების საფუძველზე, 14 იანვარს ბათუმის საქალაქო სასამართლოს მოსამართლემ ნინო სახელაშვილმა ამაღლობელს წინასწარი პატიმრობა შეუფარდა. ბრალდება: პოლიციელზე თავდასხმა, რაც 4-დან 7 წლამდე პატიმრობას ითვალისწინებს. დაცვის მხარემ ეს გადაწყვეტილება გაასაჩივრა, თუმცა ქუთაისის სააპელაციო სასამართლომ საჩივარი განხილვაშიც კი არ მიიღო. იურისტები და უფლებადამცველები ამ სასჯელს უკიდურესად არაპროპორციულად მიიჩნევენ.

“იმისათვის, რომ ქმედება ამ მუხლად დაკვალიფიცირდეს, სახეზე უნდა იყოს ამ მუხლისათვის დამახასიათებელი საკვანძო გარემოებები: თავდასხმა - როგორც განსაკუთრებული ძალადობრივი, აგრესიული აქტი; თავდასხმის განხორციელება პირდაპირი განზრახვით; თავდასხმის მიზანი დაკავშირებული უნდა იყოს პოლიციელის სამსახურებრივი საქმიანობის განხორციელებასთან. მზია ამაღლობელის ქმედება - გაშლილი ხელი, რომელიც ირაკლი დგებუაძის სახეზე ხვდება, არცერთ ამ ელემენტს არ მოიცავს. თავად ირაკლი დგებუაძის განმარტებებიც კი, რომელიც ამ საქმეზე მან თავად მისცა გამოძიებას, არ ადასტურებს 3531 მუხლის კვალიფიკაციას. როგორც ის აღწერს, მზია ამაღლობელის მიერ დარტყმის შედეგად მარჯვენა ლოყაზე და მარჯვენა ყურზე აღენიშნებოდა სიწითლე და დარტყმის დროს განიცადა ტკივილი. მხოლოდ აღქმებით დადასტურებული ფიზიკური ტკივილი სასამართლო პრაქტიკის შესაბამისად, თავდასხმის დეფინიციაში არ ჯდება. ამასთან, მზია ამაღლობელის ქმედებას, არ შეეძლო ფიზიკური ტკივილის გამოწვევაც კი, რაც გამორიცხავს სისხლის სამართლის ბრალდებას არამარტო ამ მუხლით, არამედ სისხლის სამართლის კოდექსის სხვა, უფრო მსუბუქი მუხლებითაც. ამდენად, მზია ამაღლობელის სისხლისსამართლებრივი ბრალდება ატარებს დაშინების და პოლიტიკური რეპრესიის სახეს“, - განმარტავენ საია-ში.

13 თებერვალს მზია ამაღლობელის ადვოკატებმა ბათუმის საქალაქო სასამართლოს მიმართეს და ამაღლობელის გათავისუფლება მოითხოვეს. მოსამართლე ლევან ყოლბაიამ შუამდგომლობა დაუშვებლად ცნო.

ამის შემდეგ, ამაღლობელის იურისტებმა კვლავ მიმართეს სააპელაციოს, ამჯერად ბათუმის საქალაქო სასამართლოს ბოლო, 14 თებერვლის გადაწყვეტილების გაუქმების მოთხოვნით. თუმცა სააპელაციომ არც ეს საჩივარი განიხილა.

ირაკლი კობახიძე კი ამაღლობელისგან მონანიებას ითხოვს. „მთავარი პრობლემა ის არის, რომ ვერ ვხედავთ ვერანაირ სინანულს. პოლიციელს გაარტყეს ხელი, და ნულოვანი სინანულია. არც ბრალდებულის მხრიდან, არც მისი კოლეგების მხრიდან. ეს უკიდურესად შემაშფოთებელია,“ განაცხადა კობახიძემ. მისი განცხადება საერთაშორისო საზოგადოებამ და სამოქალაქო სექტორმა მწვავედ გააკრიტიკეს, როგორც პოლიტიკური დევნის გამართლების მცდელობა.

მზია ამაღლობელმა 38 დღე იშიმშილა. მან შიმშილობა დაკავების დღეს, 12 იანვარს დაიწყო უსამართლობაზე პროტესტის ნიშნად. შიმშილობის 24-ე დღეს, 4 თებერვალს აუცილებელი კვლევებისათვის ის კლინიკა “ვივამედში” გადაიყვანეს და 26 თებერვალს რუსთავის ქალთა კოლონიაში დააბრუნეს.

აღსანიშნავია, რომ ამაღლობელი კატეგორიულად მოითხოვს პირადად დაესწროს 4 მარტს ბათუმის საქალაქო სასამართლოში ჩანიშნულ პროცესს მის იურიდიულ ჯგუფთან ერთად.

ცნობილი ჟურნალისტის საქმე საერთაშორისო კრიტიკის საგანი გახდა. ევროკავშირის უმაღლესმა წარმომადგენელმა საგარეო საქმეთა და უსაფრთხოების პოლიტიკის საკითხებში, ევროკომისიის ვიცე-პრეზიდენტმა კაია კალასმა მზია ამაღლობელს უკანონოდ დაკავებულთა სიმბოლო უწოდა. მედიის თავისუფლების კოალიციამ (MFC), რომელიც 14 ქვეყნის საელჩოს აერთიანებს, 30 იანვარს ერთობლივი განცხადება გაავრცელა, სადაც ამაღლობელის დაუყოვნებლივ გათავისუფლება მოითხოვა. გარდა ამისა, 300-ზე მეტმა ქართველმა ჟურნალისტმა, რედაქტორმა და უფლებადამცველმა მოითხოვა ამაღლობელის გათავისუფლება, მათი განცხადებით, მზია ამაღლობელის საქმე დემოკრატიული უკუსვლისა და კრიტიკული ხმების ჩახშობის აშკარა მაგალითია.